BADŹ CZUJNY!!! Rozpoczął się okres grzewczy, a wraz z nim wzrasta  zagrożenie zatrucia czadem!!! 

OSTRZEGAMY!
Każdego roku z powodu zatrucia tlenkiem węgla, potocznie zwanego czadem, ginie kilkadziesiąt osób. Bardzo często nie ma to związku z powstaniem pożaru, a wynika jedynie z niewłaściwej eksploatacji budynku i znajdujących się w nich urządzeń i instalacji grzewczych.
PRZYPOMINAMY!
Przepisy zobowiązują do czyszczenia kominów!
Zgodnie z § 30 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z 21 kwietnia 2006 r.  w sprawie ochrony przeciwpożarowej budynków, innych obiektów budowlanych i terenów (Dz. U. Nr 80 poz. 563), w obiektach w których odbywa się proces spalania paliwa stałego, ciekłego lub gazowego, usuwa się zanieczyszczenia z przewodów dymowych i spalinowych:

• cztery razy w roku w domach opalanych paliwem stałym(np. węglem, drewnem),
• dwa razy w roku w domach opalanych paliwem ciekłym i gazowym,
• co najmniej raz w miesiącu, jeżeli przepisy miejscowe nie stanowią inaczej od palenisk zakładów zbiorowego żywienia i usług gastronomicznych.
• co najmniej raz w roku usuwamy zanieczyszczenia z przewodów wentylacyjnych.

Z kolei art. 62 ust. 1 pkt 1 c ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2006 r. Nr 156, poz. 1118 z późn. zm.) zobowiązuje właścicieli i zarządców bloków mieszkalnych i domów jednorodzinnych do okresowej kontroli, co najmniej raz w roku stanu technicznego  instalacji gazowych oraz przewodów kominowych (dymowych, spalinowych i wentylacyjnych).
RADZIMY!
Skąd się bierze czad i dlaczego jest tak niebezpieczny?
Tlenek węgla powstaje podczas procesu niepełnego spalania materiałów palnych, w tym paliw, które występuje przy niedostatku tlenu w otaczającej atmosferze.
Niebezpieczeństwo zaczadzenia wynika z faktu, że tlenek węgla:

• jest gazem niewyczuwalnym zmysłami człowieka (bezwonny, bezbarwny i pozbawiony smaku),
• blokuje dostęp tlenu do organizmu, poprzez zajmowanie jego miejsca w czerwonych ciałkach krwi, powodując przy długotrwałym narażeniu (w większych dawkach) śmierć przez uduszenie.

 Co jest główną przyczyną zaczadzeń?
Głównym źródłem zatruć w budynkach mieszkalnych jest niesprawność przewodów kominowych: wentylacyjnych, spalinowych i dymowych. Wadliwe działanie wspomnianych przewodów może wynikać z:

• ich nieszczelności,
• braku konserwacji, w tym czyszczenia,
• wad konstrukcyjnych,
• niedostosowania istniejącego systemu wentylacji do standardów szczelności stosowanych okien i drzwi, w związku z wymianą starych okien i drzwi na nowe.

Powyższe może prowadzić do niedrożności przewodów, braku ciągu, a nawet do powstawania zjawiska ciągu wstecznego, polegającego na tym, że dym zamiast wydostawać się przewodem kominowym na zewnątrz, cofa się z powrotem do pomieszczenia.
Co zrobić, aby uniknąć zaczadzenia?
W celu uniknięcia zaczadzenia należy:

• przeprowadzać kontrole techniczne, w tym sprawdzanie szczelności przewodów kominowych, ich systematyczne czyszczenie oraz sprawdzanie występowania dostatecznego ciągu powietrza,
• użytkować sprawne techniczne urządzenia, w których odbywa się proces spalania, zgodnie z instrukcją producenta,
• stosować urządzenia posiadające stosowne dopuszczenia w zakresie wprowadzenia do obrotu; w sytuacjach wątpliwych należy żądać okazania wystawionej przez producenta lub importera urządzenia tzw. deklaracji zgodności, tj. dokumentu zawierającego informacje o specyfikacji technicznej oraz przeznaczeniu i zakresie stosowania danego urządzenia,
• nie zaklejać i nie zasłaniać w inny sposób kratek wentylacyjnych,
• w przypadku wymiany okien na nowe, sprawdzić poprawność działania wentylacji, ponieważ nowe okna są najczęściej o wiele bardziej szczelne w stosunku do wcześniej stosowanych w budynku i mogą pogarszać wentylację,
• systematycznie sprawdzać ciąg powietrza, np. poprzez przykładanie kartki papieru do otworu bądź kratki wentylacyjnej; jeśli nic nie zakłóca wentylacji, kartka powinna przywrzeć do wyżej wspomnianego otworu lub kratki,
• często wietrzyć pomieszczenie, w których odbywa się proces spalania (kuchnie, łazienki wyposażone w termy gazowe), a najlepiej zapewnić, nawet niewielkie, rozszczelnienie okien,
• nie bagatelizować objawów duszności, bólów i zawrotów głowy, nudności, wymiotów, oszołomienia, osłabienia, przyspieszenia czynności serca i oddychania, gdyż mogą być sygnałem, że ulegamy zatruciu czadem; w takiej sytuacji należy natychmiast przewietrzyć pomieszczenie, w którym się znajdujemy i zasięgnąć porady lekarskiej.

W trosce o własne bezpieczeństwo, warto rozważyć zamontowanie w domu czujek dymu i gazu. Koszt zamontowania takich czujek jest niewspółmiernie niski do korzyści, jakie daje zastosowanie tego typu urządzeń (łącznie z uratowaniem najwyższej wartości, jaką jest nasze życie). 
Jak pomóc przy zatruciu tlenkiem węgla?
W przypadku zatrucia tlenkiem węgla należy:

• zapewnić dopływ świeżego czystego powietrza; w skrajnych przypadkach wybijając szyby w oknie,
• wynieść osobę poszkodowaną w bezpieczne miejsce, jeśli nie stanowi to zagrożenia dla zdrowia osoby ratującej; w przypadku istnienia takiego zagrożenia pozostawić przeprowadzenie akcji służbom ratowniczym,
• wezwać służby ratownicze (pogotowie ratunkowe, PSP),
• jak najszybciej podać tlen,
• jeżeli osoba poszkodowana nie oddycha, ma zatrzymaną akcję serca, należy natychmiast zastosować sztuczne oddychanie np.  metodą usta - usta oraz masaż serca,
• nie wolno wpadać w panikę, kiedy znajdziemy dziecko lub dorosłego z objawami zaburzenia świadomości w kuchni, łazience lub garażu; należy jak najszybciej przystąpić do udzielania pierwszej pomocy.  

PAMIĘTAJMY!  Od stosowania się do powyższych rad może zależeć nasze zdrowie i życie oraz zdrowie i życie naszych bliskich. A wystarczy jedynie odrobina przezorności.

Opracowanie: Biuro Rozpoznawania Zagrożeń Komendy Głównej Państwowej Straży Pożarnej

Tlenek węgla CO, potocznie zwany czadem.
W temperaturze pokojowej jest to bezbarwny i bezwonny gaz.
Ma silne własności toksyczne.
Gromadzi się głównie pod sufitem ponieważ ma nieco mniejszą gęstość od powierza.
Toksyczne działanie tlenku węgla wynika z jego większego od tlenu (250-300 razy) powinowactwa do hemoglobiny zawartej we krwi.

Tworzy on połączenie zwane karboksyhemoglobią, które jest trwalsze niż służąca do transportu tlenu z płuc do tkanek oksyhemoglobina (połączenie tlenu z hemoglobiną). Dochodzi więc do niedotlenienia tkanek, co w wielu przypadkach prowadzi do śmierci.

Tlenek węgla trwale łączy się z ponad 80% hemoglobiny, co sprawia, że tylko niewielka ilość hemoglobiny może połączyć się z tlenem. Ilość ta jest jednak niewystarczająca dla ludzkiego organizmu. Nadmiar karboksyhemoglobiny powoduje niedotlenienie organizmu, a w najgorszym przypadku nawet śmierć przez uduszenie.

Wdychanie nawet niewielkiej ilości tlenku węgla może spowodować zatrucie, silny ból głowy, wymioty, zapadnięcie w śpiączkę a nawet zgon.

Porady w zakresie prawidłowego postępowania z benzyną

Używaj właściwych pojemników

• Zawsze używaj do przechowywania benzyny, naczyń zaaprobowanych przez producenta, krajową instytucję lub laboratorium.
• Zawsze przechowuj naczynia szczelnie zamknięte. Naczynie powinno być ustawione tak, aby jego zawartość nie mogła wyciec na zewnątrz w przypadku jego rozszczelnienia.
• Przechowuj naczynie z dala od światła słonecznego,
• Zawsze otwieraj naczynie i używaj benzyny w obszarze dobrze przewietrzonym z dala od dzieci i zwierząt.

Ostrożne magazynowanie

• Nie magazynuj więcej niż dwadzieścia pięć litrów,
• Systematycznie sprawdzaj szczelność zamknięcia twojego naczynia do przechowywania benzyny,
• Magazynuj naczynie z benzyną w chłodnym i suchym miejscu,
• Przechowuj naczynie z benzyną na poziomie gruntu, nie na półkach, aby zminimalizować niebezpieczeństwo związane z upadkiem lub wyciekiem,
• Nie przechowuj benzyny w bagażniku pojazdu, istnieje zagrożenie wybuchem w przypadku nagrzania lub wypadku samochodowego,
• Nie przechowuj benzyny w swojej piwnicy.
• Benzyna szybko przedostaje się przez grunt do wód gruntowych, dlatego magazynuj i używaj urządzenia ją wykorzystujące, jak to tylko możliwe z dala od źródeł wody pitnej.

Ostrożne napełnianie

• Zawsze używaj lejka lub podobnych urządzeń zabezpieczających przed niepożądanymi wyciekami,
• Jeżeli to możliwe to podczas przelewania benzyny staraj się uziemić naczynie napełniane, lejek i naczynie, z którego wylewasz benzynę,
• Zawsze przelewaj benzynę na świeżym powietrzu, gdy jest odpowiednia wentylacja umożliwiająca rozpraszanie oparów,
• Napełniaj naczynia stojące na stałej powierzchni takiej jak beton lub asfalt niż na gruncie, błocie lub wodzie,
• Przenośne zbiorniki do zasilania silników łodzi motorowych, zawsze powinny być wyjmowane z łodzi i przenoszone w bezpieczne miejsca, a następnie napełniane.
• Podwójne ścianki wraz z monitorowaniem zbiornika paliwowego łodzi zapewniają lepsze bezpieczeństwo,
• Właściciele dużych łodzi powinni instalować zawory i złącza zabezpieczające przed wyciekami produktu,
• Nie napełniaj zbiorników sani motorowych i innych napędzanych benzyną silników lądowych na zamarzniętych jeziorach lub innych zbiornikach wodnych.

Zapobieganie wyciekom

• Jeżeli wyciek już się pojawi użyj trocin, piasku, popiołu starych szmat lub innego adsorbującego środka, aby go zlikwidować, potem zniszcz adsorbent (możesz go np. spalić w bezpiecznym miejscu),
• Usuwaj wycieki benzyny z powierzchni gruntu, szczególnie gdy nastąpiły blisko ścian budynków,
• Unikaj stosowania dwusuwowych silników do napędzania łodzi na jeziorach i innych zamkniętych zbiornikach wodnych,
• Prawidłowe usuwanie benzyny lub starych naczyń do jej przechowywania
• Nie usuwaj benzyny do rowów, zbiorników wodnych, gruntu lub do zbiorników na śmieci,
• Używaj swojego pojemnika na śmieci komunalne do zbierania śmieci bezpiecznych nie zawierających substancji łatwopalnych lub benzyny,
• Zawsze transportuj benzynę w odpowiednio do tego przeznaczonych naczyniach.

Pamiętaj

• Nawet małe ilości benzyny trwające przez długi czas mogą poważnie zanieczyścić grunt w odległości nawet do 400 metrów od źródła wycieku,
• Opary benzyn przyczyniają się do tworzenia smogu i tworzenia groźnej przyziemnej warstwy ozonowej, każdy żywy organizm wystawiony przez dłuższy czas na działanie ozonu może w następstwie ulec poważnym chorobom,
• Jedna trzecia emisji par z małych silników benzynowych pochodzi z wycieków spowodowanych błędami operatorów lub odparowania benzyny z urządzeń,
• Nieprawidłowo magazynowana benzyna może spowodować wybuch i inne następstwa, jest to najczęściej spowodowane magazynowaniem benzyny w
• naczyniach, które nie powinny być do tego celu stosowane.

Opracowano na podstawie mat. API -American Petroleum Institute

Informacja dla Dyrektorów Szkół i innych właścicieli lub zarządców obiektów zawierających strefę pożarową przeznaczoną dla ponad 50 osób, niebędących jej stałymi użytkownikami o obowiązku organizowania ćwiczeń ewakuacyjnych

Zgodnie z § 13 ust. 1 i 2 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z 16 czerwca 2003 r. w sprawie ochrony przeciwpożarowej budynków, innych obiektów budowlanych i terenów (DzU nr 121, poz. 1138), począwszy od 25 lipca 2003 r. właściciel lub zarządca obiektu zawierającego strefę pożarową przeznaczoną dla ponad 50 osób, niebędących jej stałymi użytkownikami, powinien co najmniej raz na 2 lata przeprowadzać praktyczne sprawdzenie organizacji oraz warunków ewakuacji ludzi z obiektu. O zamiarze przeprowadzenia ćwiczenia powinien nie później niż na tydzień wcześniej powiadomić właściwego miejscowo komendanta powiatowego Państwowej Straży Pożarnej. Szczegółowy sposób organizacji takich ćwiczeń oraz zasady ich przebiegu zawierają obowiązująca w obiektach Instrukcje Bezpieczeństwa Pożarowego. Mimo że przepisy nakazują prowadzenie ćwiczeń nie rzadziej niż raz na 2 lata, praktyka pokazuje, że powinny być one organizowane znacznie częściej. W szkołach zaleca się min. 1 raz w roku.

Poniżej przedstawiono wskazówki dotyczące tego zagadnienia

Kiedy zarządzamy ewakuację obiektu i w jaki sposób powinna ona przebiegać?

Ewakuację zarządzamy zawsze, gdy istnieje choćby najmniejsze ryzyko zagrożenia życia lub zdrowia przebywających w obiekcie osób. Ewakuacja powinna przebiegać w sposób sprawny, z zachowaniem całkowitej ciszy i powagi. W sytuacji zagrożenia ogniem, dymem, substancją toksyczną, możliwością zawalenia budynku lub wybuchu gazu z rozszczelnionej instalacji gazowej oraz prawdopodobieństwem działań terrorystycznych, nie należy tracić czasu na wyłączanie komputerów, zamykanie okien, pakowanie akt i tym podobne czynności. Wychodząc z pomieszczenia należy pamiętać o dokładnym zamknięciu drzwi. Pozwoli to na uniknięcie przeciągów mogących spowodować szybsze zadymienie lub wypełnienie niebezpiecznymi substancjami przebiegających wewnątrz budynku dróg ewakuacyjnych.

Jakimi sposobami najlepiej jest ogłaszać ewakuację?

Ewakuację należy ogłaszać wszystkimi dostępnymi w danym obiekcie środkami technicznymi. Osoby najbliższe należy alarmować głosem, pamiętając, aby czynić to spokojnie i w niewywołujący paniki sposób.

W obiektach niewyposażonych w instalację sygnalizacyjną, nagłaśniającą lub urządzenia do automatycznego nadawania komunikatów głosowych dobrze jest korzystać z przenośnych urządzeń rozgłoszeniowych tzw. Tub, dzwonków. Skuteczną formą jest też rozesłanie na teren obiektu gońców. W tym przypadku należy pamiętać, aby były to osoby ogólnie znane, które nie będą musiały tracić czasu na udowadnianie prawdziwości przekazywanych przez siebie poleceń. W budynkach szkolnych ewakuację można ogłaszać odpowiednim, wcześniej ustalonym sygnałem dzwonków. Szczególną uwagę zwraca ciąg krótkich, powtarzających się cyklicznie dźwięków dzwonka, nadawanych przez cały czas trwania ewakuacji.

Co robić w przypadku, kiedy na skutek odcięcia dróg ewakuacyjnych przez silny, gęsty dym nie możemy wydostać się z budynku, w którym wybuchł pożar?

Jeżeli z uzasadnionych przyczyn nie jest możliwe opuszczenie budynku, np. na skutek silnego zadymienia korytarza lub klatki schodowej, należy schronić się w najbliższym wyposażonym w okno pomieszczeniu (pamiętając, aby odruchowo nie zamknąć się od środka na klucz!), w razie potrzeby uszczelniając szpary w drzwiach zwilżonymi wodą szmatami, zerwanymi z okien zasłonami lub fragmentami odzieży. Jeżeli możliwe jest otwarcie okna, zawsze trzeba skorzystać z tej okazji, aby nie ulec zatruciu toksycznymi i często bezwonnymi gazami pożarowymi mogącymi dostać się do pomieszczenia. Otwarte okno należy też wykorzystać do zasygnalizowania swojej obecności w budynku osobom znajdującym się na zewnątrz. Jeśli natomiast otwarcie lub wybicie okna z różnych względów nie jest możliwe, należy jak najszybciej o swojej sytuacji postarać się poinformować (np. telefoniczne) straż pożarną. Należy też wiedzieć, że w przypadku niepalnej konstrukcji budynku oraz przewidywanej szybkiej interwencji straży pożarnej wyposażonej w profesjonalny sprzęt i agregaty oddymiające w wielu przypadkach, pozostanie w zamykanym i wentylowanym lub wyposażonym w okna pomieszczeniu jest znacznie mniej ryzykowne niż próba pokonania kilkunastu metrów silnie zadymionego korytarza lub inne, nierzadko skrajnie desperackie metody ewakuacji. Jeżeli jednak przybyli na miejsce pożaru strażacy nakażą całkowitą ewakuację obiektu, należy się tej decyzji bezwarunkowo podporządkować.

Ochrona przeciwpożarowa w ogrzewaniu piecowym polega na tym, aby przestrzegać pewnych zasad dotyczących zarówno rozpalania, składowania opału, zabezpieczenia palenisk, jak i czyszczenia oraz przeprowadzania kontroli technicznej przewodów dymowych i spalinowych.

1. Przede wszystkim należy pamiętać, aby do rozpalania w piecu na paliwo stałe nie stosować cieczy szybko parujących, łatwo zapalnych oraz by rozpałki składować w odległości nie mniejszej niż 0,5 m od pieca.
2. Zanieczyszczenia z przewodów dymowych i spalinowych powinny być usuwane co najmniej 4 razy w roku - od palenisk opalanych paliwem stałym i co najmniej 2 razy w roku -od palenisk opalanych paliwem płynnym.
3. Zanieczyszczenia z przewodów wentylacyjnych powinny być usuwane co najmniej raz w roku - o ile większa częstotliwość nie wynika z warunków użytkowych. Czynności te powinny być wykonywane przez osobę posiadającą uprawnienia mistrza kominiarstwa, jednak to na właścicielu, zarządcy lub użytkowniku obiektu ciąży odpowiedzialność za usuwanie zanieczyszczeń.
4. Obiekty budowlane powinny być w czasie ich użytkowania poddawane przez właściciela lub zarządcę okresowej kontroli co najmniej raz w roku, polegającej na sprawdzeniu stanu technicznej sprawności przewodów kominowych (dymowych, spalinowych i wentylacyjnych). Kontrolę stanu technicznego przewodów kominowych powinny przeprowadzać osoby posiadające kwalifikacje mistrza w rzemiośle kominiarskim (przewody dymowe oraz grawitacyjne przewody spalinowe i wentylacyjne) oraz osoby posiadające uprawnienia budowlane odpowiedniej specjalności (przewody kominowe).
5. Palenisko powinno być umieszczone na podłożu niepalnym o grubości co najmniej 0,15 m a przy piecach metalowych bez nóżek 0,3 m. Należy pamiętać o tym, aby podłoga łatwo zapalna przed drzwiczkami palenisk była zabezpieczona pasem materiału niepalnego o szerokości co najmniej 0,3 m sięgające poza krawędzie drzwiczek co najmniej po 0,3 m.
6. Palenisko otwarte może być stosowane tylko w pomieszczeniach, w których nie występuje zagrożenie wybuchem, w odległości co najmniej 0,6 m od łatwo zapalnych części budynku. W pomieszczeniach ze stropem drewnianym palenisko otwarte powinno mieć okap wykonany z materiałów niepalnych, wystający co najmniej 0,3 m poza krawędź paleniska. Należy również pamiętać o następujących wskazaniach:
7. Budowę pieców lub instalowanie piecyków przenośnych powierzać tylko fachowcom.
8. Nie pozostawiać ognia w palenisku bez dozoru, nie zostawiać dzieci bez opieki przy palącym się ogniu.
9. Nie przechowywać opału, szczególnie drewna lub makulatury za piecem, pogarsza to bowiem warunki ogrzewania, a także może doprowadzić do zapalenia się opału.
10. Piece przenośne zabezpieczyć przed ich przypadkowym przewróceniem.
11. Nie suszyć odzieży na piecach, blisko nich lub na rurach dymowych.
12. Po zapaleniu się sadzy w kominie zawiadomić niezwłocznie straż pożarną.

Rozmieszczenie podręcznego sprzętu gaśniczego

Przy rozmieszczaniu podręcznego sprzętu gaśniczego w budynku należy stosować następujące zasady:

• Sprzęt powinien być umieszczony w miejscach łatwo dostępnych i?widocznych, np.: przy wyjściach, przy przejściach i korytarzach, przy wyjściach na zewnątrz pomieszczeń;
• Oznakowanie miejsc usytuowania sprzętu powinno być zgodne z Polskimi Normami;
• Do sprzętu powinien być zapewniony dostęp o szerokości co najmniej 1 m.
• Sprzęt należy umieszczać w miejscach nie narażonych na uszkodzenia mechaniczne oraz działanie źródeł ciepła (piece, grzejniki);
• Odległość dojścia do sprzętu nie powinna przekraczać 30 m.

Sprzęt powinien być poddawany badaniom technicznym i?czynnościom konserwacyjnym zgodnie z zasadami określonymi w Polskich Normach i instrukcjach obsługi sprzętu przez uprawnionego konserwatora. Datę pierwszej konserwacji określa producent sprzętu. Data ta jest umieszczona na karcie informacyjnej gaśnicy. Dokładna data następnego badania powinna być zaznaczona przez konserwatora na gaśnicy. W tym okresie konserwator ponosi odpowiedzialność za sprawność gaśnicy. Na gaśnicy powinna być również informacja z nazwiskiem konserwatora lub zakładu konserwującego gaśnicę. Każdorazowe użycie gaśnicy powinno być natychmiast zgłoszone do właściciela obiektu bądź też użytkownika obiektu.

Sposoby użycia podręcznego sprzętu gaśniczego

Do podręcznego sprzętu gaśniczego należą gaśnice pianowe, proszkowe, śniegowe oraz agregaty śniegowe i proszkowe. Podręczny sprzęt gaśniczy służy do gaszenia pożarów w zarodku. Przed przystąpieniem do gaszenia należy się przede wszystkim upewnić, czy urządzenie, w rejonie którego powstał pożar, nie jest podłączone do prądu elektrycznego. W przypadku jakichkolwiek wątpliwości należy użyć gaśnic, przystosowanych do gaszenia urządzeń będących pod napięciem. Służą do tego gaśnice i agregaty proszkowe lub śniegowe. Niedozwolone jest użycie w takich przypadkach gaśnic pianowych lub wody.

Użycie gaśnic proszkowych (gaśnice z wężem):

• podbiec jak najbliżej źródła ognia,
• zerwać plombę i wyciągnąć zawleczkę,
• zbić zbijak lub nacisnąć dźwignię,
• odczekać ok. 3 sek. i nacisnąć na zawór znajdujący się na końcu węża,
• skierować wylot węża w kierunku ognia.

Użycie pozostałych gaśnice proszkowych:

• podbiec jak najbliżej źródła ognia,
• zerwać plombę i wyciągnąć zawleczkę,
• zbić zbijak lub nacisnąć na dźwignię,
• skierować wylot gaśnicy w kierunku ognia.

Użycie gaśnic śniegowych - starego typu (o kolorze srebrzystym):

• podbiec z gaśnicą możliwie jak najbliżej pożaru,
• zerwać plombę znajdującą się na gaśnicy,
• chwycić jedną ręką za drewnianą osłonę węża, drugą ręką odkręcić w lewo zawór gaśnicy,
• skierować wylot dyszy znajdującej się na końcu węża w kierunku ognia.

Użycie gaśnic śniegowych - nowego typu (o kolorze czerwonym):

• podbiec z gaśnicą możliwie jak najbliżej ognia,
• zerwać plombę znajdującą się na gaśnicy,
• chwycić jedną ręką za drewnianą osłonę węża a drugą ręką nacisnąć ?na dźwignię zaworu gaśnicy,
• skierować wylot dyszy w kierunku pożaru.

W przypadku gdy na wyposażeniu obiektu znajduje się gaśnica innego typu niż wyżej omówione, należy zapoznać się z opisem użycia gaśnicy, znajdującym się na obudowie gaśnicy.

Ze względu na różne typy agregatów gaśniczych, należy zapoznać się z opisem użycia, znajdującym się na obudowie danego agregatu.

Po przybyciu jednostek Państwowej Straży Pożarnej należy bezwzględnie podporządkować się poleceniom dowódcy i udzielić mu wszelkich informacji i wyjaśnień.