|
Cennym zespołem obiektów budownictwa ludowego z II połowy XIX w. jest zagroda stanowiąca własność Pana WoĄniczaka. Zagroda nr 34 w skład której wchodzi drewniana chata, obora o konstrukcji zrębowo- sumitkowo - łątkowej, stodoła drewniana kryta strzechą to obiekt ludowego budownictwa wielkopolskiego z II połowy ubiegłego stulecia.
Dobrem kultury wpisanym do rejestru zabytków jest chata i stodoła w zagrodzie nr 16. Drewniana chata zrębowa i stodoła sumitkowo - łętkowa zbudowane zostały w I połowie XIX w. i należą do ludowego budownictwa wielkopolskiego.
Chata i stodoła w zagrodzie nr 15 to budynki posiadające duże wartości etnograficzne. Budynki te datowane s± rokiem 1826 (chata drewniana, zrębowa; stodoła drewniana zrębowo-sumitkowo-łątkowa).
Chata nr 29 to drewniana zrębowa chata zbudowana w połowie XIX w. Data 1846 na belce stropowej.
Na uwagę zasługuje chata z połowy XIX w. nr 45. Jest to chata drewniana konstrukcji mieszanej na słupy i sumiki z narożami na węgły w tzw. jaskółczy ogon. Założona na planie prostokąta dwutraktowa, o dwu izbach, dwu komorach, kuchni i sieni. Usytuowana do drogi szczytem. ściany wewnątrz zrębowe wylepione gliną. Dach dwuspadowy kryty słom± o konstrukcji krokwiowo jętkowej. Obiekt reprezentuje budownictwo drewniane z terenu zachodniej Wielkopolski.
W skład zagrody nr 97 wchodzą: chata drewniana zrębowa, stodoła zrębowa, budynek gospodarczy (obora, stajnia, wozownia) | 
